donderdag 4 december 2025

Gespreksmiddag

Op donderdag 4 december om 14.30 uur (de Ark) is het thema: ‘Iedereen profeet?!’  met als Bijbeltekst Numeri 11:16-30.

‘Gewoonlijk worden leiders die voor herhaalde uitdagingen staan, elke keer sterker. Ze leren hoe ze moeten reageren en hoe ze met dergelijke situaties moeten omgaan. Ze ontwikkelen veerkracht en krijgen een dikke huid.’ (Jonathan Sacks, Numeri, boek van de woestijnjaren, 121v).
Maar ... in dit geval is het anders, Mozes is ten einde raad als de mensen zich komen beklagen dat ze genoeg hebben van de dorre woestijn met altijd maar weer hetzelfde manna. Het gejammer is
niet van de lucht, gejammer om vlees, gejammer dat het leven in Egypte beter was. Ieder mens heeft zijn grenzen, zélfs Mozes. Hij trekt het niet meer en brengt brengt zijn frustratie in gebed bij God. Het is toch Zijn volk dat klaagt? ‘Ik ben er niet zwanger van geweest, ik heb het niet geboren doen worden.’ (vers 12) Het volk is als een zeurend kind. Het Hebreeuwse werkwoord bacha, ‘klagend huilen’, klinkt vijf keer (vers 4, 10, 13, 18 en 20). Mozes is zo wanhopig vermoeid dat hij zelfs verlangt naar de dood, net zoals later Elia en Jeremia ernstig leden aan hun door God gegeven taak (vers 15, vgl. 1 Koningen 19:4-10 en Jeremia 20:18). In het bijbelgedeelte lezen we hoe God ingaat op zowel de klacht van Mozes over de zwaarte van het leiderschap als op de vraag van het volk naar vlees. We richten ons in deze handleiding op het eerste: God geeft hem geen sterke schouders, maar meer mensen om met hem de last te dragen. (vers 16)